Wat is coping?
Coping betekend de manier waarop iemand met problemen en stress omgaat. Voorbeelden daarvan zijn werkeloosheid, echtscheiding, pijn en oorlog.
Verschillende coping strategieën:
- Probleemgerichte coping: houdt in dat je een oplossing zoekt voor het probleem, door verandering aan te brengen in de situatie die stress of tegenslag veroorzaakt.
- Emotiegerichte coping: Het probleem wordt opgelost door de onplezierige gevolgen van stress of tegenslagen te
ontvluchten.
- Responsgerichte coping: Is er op gericht om de gevolgen van een probleem of tegenslag te verminderen.
De vier coping stijlen:
- Actief aanpakken
Is een berustende benadering om een probleem aan te pakken. Het probleem rustig van alle kanten bekijken, de
zaken op een rij zetten en dan doelgericht en met vertrouwen te werk gaan om het op te lossen.
- Sociale steun zoeken
Is een emotionele benadering om met een probleem om te gaan. Het zoeken van troost, begrip en hulp, waarbij
direct wordt overgegaan tot het delen van het probleem met anderen om vervolgens het probleem gezamenlijk aan te pakken en op te lossen.
- Vermijden en afwachten
Is een berustende benadering, dat niet gericht is op de oplossing van een probleem maar het vermijden ervan. De zaak op zijn beloop laten, uit de weg gaan en maar afwachten wat er gebeurd.
- Afleiding zoeken
Is een emotionele benadering. Iemand laat zich volledig in beslag nemen door een probleem met als gevolg piekeren en zichzelf terugtrekken.
Effectieve en ineffectieve strategieën
Effectieve strategieën zijn strategieën die aanslaan en nut hebben bij de patiënt.
Ineffectieve strategieën slaan niet aan en hebben geen nut op de persoon.
Er zijn geen foute coping stijlen dit verschilt alleen doordat ieder persoon anders is.
Je hebt verschillende coping
Mechanismen namelijk:
- Actief aanpakken.
Het probleem wordt bekeken en geanalyseerd om er vervolgens mee aan de slag te gaan.
- Sociale steun zoeken.
Steun en troost bij andere vinden om samen problemen op te lossen.
- Vermijden.
Het probleem wordt vermeden en ontkent.
- Palliatieve reactie.
Er wordt niet naar het probleem gekeken maar naar andere dingen. Hierdoor kan dit leiden tot verslavingen.
- Depressief reactiepatroon.
Zichzelf eindeloos de schuld geven en aan zichzelf twijfelen. Vaak wordt er ook gepiekerd.
- Expressie van emoties.
Door het probleem leidt de frustratie tot spanning en agressie.
- Geruststellende gedachten en wensdenken:
Je houdt jezelf voor dat het probleem wel goed komt of dat anderen het wel veel zwaarder hebben.
Het is belangrijk dat je kijkt wat voor patiënt je voor je hebt en welke mechanismen je het beste toe kunt passen. Om vervolgens te kijken of dit een effectief resultaat heeft of dat er een andere mechanisme uitgekozen moet worden.
Verschillende coping strategieën:
- Probleemgerichte coping: houdt in dat je een oplossing zoekt voor het probleem, door verandering aan te brengen in de situatie die stress of tegenslag veroorzaakt.
- Emotiegerichte coping: Het probleem wordt opgelost door de onplezierige gevolgen van stress of tegenslagen te
ontvluchten.
- Responsgerichte coping: Is er op gericht om de gevolgen van een probleem of tegenslag te verminderen.
De vier coping stijlen:
- Actief aanpakken
Is een berustende benadering om een probleem aan te pakken. Het probleem rustig van alle kanten bekijken, de
zaken op een rij zetten en dan doelgericht en met vertrouwen te werk gaan om het op te lossen.
- Sociale steun zoeken
Is een emotionele benadering om met een probleem om te gaan. Het zoeken van troost, begrip en hulp, waarbij
direct wordt overgegaan tot het delen van het probleem met anderen om vervolgens het probleem gezamenlijk aan te pakken en op te lossen.
- Vermijden en afwachten
Is een berustende benadering, dat niet gericht is op de oplossing van een probleem maar het vermijden ervan. De zaak op zijn beloop laten, uit de weg gaan en maar afwachten wat er gebeurd.
- Afleiding zoeken
Is een emotionele benadering. Iemand laat zich volledig in beslag nemen door een probleem met als gevolg piekeren en zichzelf terugtrekken.
Effectieve en ineffectieve strategieën
Effectieve strategieën zijn strategieën die aanslaan en nut hebben bij de patiënt.
Ineffectieve strategieën slaan niet aan en hebben geen nut op de persoon.
Er zijn geen foute coping stijlen dit verschilt alleen doordat ieder persoon anders is.
Je hebt verschillende coping
Mechanismen namelijk:
- Actief aanpakken.
Het probleem wordt bekeken en geanalyseerd om er vervolgens mee aan de slag te gaan.
- Sociale steun zoeken.
Steun en troost bij andere vinden om samen problemen op te lossen.
- Vermijden.
Het probleem wordt vermeden en ontkent.
- Palliatieve reactie.
Er wordt niet naar het probleem gekeken maar naar andere dingen. Hierdoor kan dit leiden tot verslavingen.
- Depressief reactiepatroon.
Zichzelf eindeloos de schuld geven en aan zichzelf twijfelen. Vaak wordt er ook gepiekerd.
- Expressie van emoties.
Door het probleem leidt de frustratie tot spanning en agressie.
- Geruststellende gedachten en wensdenken:
Je houdt jezelf voor dat het probleem wel goed komt of dat anderen het wel veel zwaarder hebben.
Het is belangrijk dat je kijkt wat voor patiënt je voor je hebt en welke mechanismen je het beste toe kunt passen. Om vervolgens te kijken of dit een effectief resultaat heeft of dat er een andere mechanisme uitgekozen moet worden.